با هم بودیم شاد و خرم    توی دشت آرزوها

اما خزون از راه رسید  بادش رو سمت ما دمید

همه جا رو آتیش زدو    به سوی قلب ما دوید

قلب ما رو آلوده کرد   اون ما ها رو دیودنه کرد

آتیش گرفت زندگیمون   از همدیگه جدا شدیم

ما تنهای تنها شدیم    ما اسیر غم ها شدیم

حرف همو نفهمیدیم   از همدیگه ما رنجیدیم

چرا باید تنها باشیم    از همدیگه جدا باشیم

چرا خزون دیونه شد    زندگیمون پاشیده شد