پاییز من کولاباریست زخمی

    با خنجری میان دو کتفم

   شبانه...می گذرم...بی فانوس...

    نقاب بر چهره می کشد ستاره

    و ماه از پشت پرده سرک می کشد

    قربانیش را می پاید و من

      در فصلی که بهار گره خورده است

      گمشده ام را می جویم ...